معرفی پرچم‌دار جدید ولوو: سدان S90

اگر به دهه 90 میلادی برگردیم، بالاترین مدل ساخت ولوو سدانی با نام سری 960 بود که با طراحی جعبه‌ای شکل خود به مدت 8 سال تولید شد. طراحی این خودرو توسط پیتر هاربری انگلیسی صورت گرفته بود. با این حال این سوئدی اصیل جذابیت‌های زیادی برای خریداران نداشت و شاید تنها ویژگی‌های ایمنی و دوام آان می‌توانست مورد پسند قرار گیرد.

در بسیاری از بازارها، 960 با موتوری شش سیلندر خطی و تمام آلومینیومی با قدرت 204 اسب بخار ارائه می‌شد. اما موتورهای چهار سیلندر و شش سیلندر V شکل با حجم‌های مختلف و قوای پایین‌تر نیز قابل انتخاب بودند. در سال 94 یک فیس لیفت هم با تغییراتی مختصر در جلوپنجره و پنل‌های بدنه معرفی شد. سیستم تعلیق چند مفصلی کامپوزیتی عقب نیز دیگر تغییر عمده این خودرو بود.

از سال 1996، تغییر نامی در این سری از خودروها اعمال شد و سدان‌ها با نام S90 و استیشن واگن‌ها با نام V90 نام‌گذاری شدند. تولید این سری از خودروها و مشتقات آنها نظیر مدل کشیده رویال در سال 1998 به پایان رسید. از این تاریخ تا سال 2016، ولوو تحولات بسیاری را پشت سر گذاشت. از جمله مالکیت آن چند بار دست به دست شد و سرانجام به جیلی چین رسید. سرمایه‌گذاران چینی نیز تصمیم گرفتند تا مدل‌های لوکس را دوباره در سبد محصولات ولوو احیا کنند و بدین ترتیب، S90 مجدداً به عرصه بازگشت.

پیش از احیای S90 سدان، ولوو مدل XC90 شاسی‌بلند را به عنوان پرچم‌دار خود روانه بازار نموده بود و بازخورد مثبت این خودرو و استقبال بالا از آن باعث گردید تا شاهد توسعه مدل‌های دیگر این خانواده ازجمله سدان S90 و استیشن V90 جدید هم باشیم.

ولوو S90 می‌خواهد با رقبای طراز اولی چون مرسدس کلاس E و BMW سری 5 رقابت نماید اما این موضوع را باید در گذر زمان دید. ولوو ویژگی‌های ممتازی نظیر ایمنی بالا، طراحی منحصر به فرد و کیفیت مناسب را ارائه می‌کند اما محور محرک جلو و برخی ایرادات ریز نشان از وسواس کمتر در تولید آن نسبت به رقبای فوق مهندسی شده آلمانی دارد.

حتی با وجود رقبای بسیار معتبر، ولوو همچنان می‌تواند خریداران را تحت تأثیر قرار دهد. درخشش ولوو در طراحی داخلی و خارجی و متریال با کیفیت بالا و سواری واقعاً راحت آن است. طراحی خودرو مخصوصاً در قسمت جلو بسیار دلپذیر و درخشان است اما در قسمت عقب ممکن است شما را جذب نموده یا از خود متنفر نماید. طراحی خاص چراغ‌های عقب هرچند در SUV ولوو XC90 دلپذیر است اما در این مدل سدان، به کلیت کار نمی‌آید.

به نظر می‌رسد که طراحی و کار روی S90 به قبل از شاسی‌بلند Xc90 برگردد. با این حال حرکت ولوو برای معرفی زودتر XC90 با توجه به عطش سیری ناپذیر بازار برای کراس‌اوورها و SUV ها بسیار عاقلانه و هوشمندانه بوده است. XC90 توانست توجه بازار را باز هم به سوی برند ولوو جلب نماید و این فرصت برای برادر سدان و واگنش نیز مهیا شود. معماری این خودروها با نام SPA پلتفرمی مقیاس پذیر است که به خوبی در همه این سه برادر به اشتراک گذاشته شده و بعلاوه قابلیت‌های جالبی چون پشتیبانی از سیستم انتقال نیرو به هر چهار چرخ و پیشرانه‌های هیبریدی و الکتریکی را به نمایش می‌گذارد.

ولوو اکنون رو به موتورهای چهار سیلندر آورده و از موتورهای بزرگ‌تر اجتناب می‌کند. در عوض استفاده از توربوشارژر و سوپرشارژر به صورت توأمان و بعلاوه استفاده از قوای هیبریدی باعث دریافت قدرتی بسیار بالا از این پیشرانه‌ها شده است. مدل T8 با پیشرانه هیبریدی به عنوان سردمدار این روند مطرح است. این نسخه از سه وضعیت رانندگی تمام الکتریکی، بنزینی با وضعیت ذخیره انرژی و ترکیبی بهره می‌گیرد. در حالت ترکیبی، قدرت پیشرانه به 400 اسب بخار و گشتاور آن به 472 پوند فوت بالغ می‌گردد که برای یک موتور 2.0 لیتری هیبریدی رقم بسیار بالایی است. یک گیربکس 8 سرعته خودکار وظیفه دارد تا قدرت تولیدی را به محور جلو منتقل نماید. نسخه T6 بدون موتور الکتریکی و تنها با موتور بنزینی 4 سیلندر 2.0 لیتری توربوشارژر و سوپر شارژر قادر است 316 اسب بخار نیرو و 295 پوند فوت گشتاور تولید نماید. نسخه T5 نیز تنها با پیشرانه توربو و بدون سوپرشارژر مشابه همان موتوری که در ولوو s60 بکار رفته قادر به تولید نیروی 240 اسبی و گشتاور 258 پوند فوتی است. انتقال نیرو به هر چهار چرخ نیز یکی از گزینه‌های قابل انتخاب است.

جای تعجب نیست که S90 یکی از ایمن‌ترین سدان‌های بازار باشد. کابین این خودرو بسیار مستحکم بوده و در نوع خود کم‌نظیر است. سیستم‌های ایمنی مدرنی نظیر رانندگی نیمه خودکار در سرعت‌های پایین و سیستم اجتناب از برخورد، کروز کنترل تطبیقی، تشخیص خطوط جاده و رانندگی میان خطوط خودکار، تشخیص حیوانات، عابرین و دوچرخه سواران، ترمز خودکار اضطراری و غیره نیز در این خودرو گنجانده شده‌اند. ولوو از این خودرو به عنوان مشقی برای خودروهای با رانندگی تمام خودکار خود که قصد دارد پیش از سال 2020 تولید کند بهره می‌گیرد.

درون کابین، فضای راحت و وسیعی مهیا گشته است. هرچند افراد با قد بلند در صندلی‌های عقب به سقف نزدیک خواهند بود. شاید برخی از محفظه‌های قرارگیری اشیا نیز چندان درست و کاربردی طراحی نشده باشند. در عوض طراحی مدرن و با سبک اسکاندیناوی این کابین بسیار دلپذیر است. در این طراحی ولوو به دنبال کاهش هر چه بیشتر دکمه‌ها و کلیدها بوده و کار را به نمایشگری لمسی و بزرگ سپرده است. دریچه‌های سیستم تهویه به صورت عمودی طراحی شده‌اند و تزئینات فلزی نیز به همراه‌تریم دو رنگ و قطعات چوبی، روح متفاوتی به خودرو بخشیده‌اند. طراحی غربیک فرمان نیز باشکوه و همانند خودروهای اشرافی است. البته هنوز قسمت‌هایی هستند که از مواد ارزان قیمت، خشک و پلاستیکی ساخته شده‌اند.

متأسفانه ولوو اولویت را به راحتی داده و دینامیک خودرو به خوبی رقبای آلمانی آن نیست. گیربکس نیز کمی بی حال به نظر می‌رسد. فرمان احساس خوبی از جاده منتقل نمی‌کند و وزن بالای خودرو به خوبی محسوس است. البته ولوو به مدت نزدیک به دو دهه از این کلاس خودرویی و رقابت با لوکس‌ها دور بوده و برخی از این کمبودها طبیعی هستند. مخصوصاً وقتی که بخواهیم این خودرو را با مدل‌های با سابقه و معروف مقایسه کنیم. با این حال ولوو نیز دست و پا بسته نیست و با توجه به قیمت مناسب‌تر و رقابتی، تجهیزات بسیار خوب، طراحی مدرن مخصوصاً در کابین و استیل خاص آن که بیانگر نوع خاصی از تفکرات خریداران آن است و ویژگی‌های ممتاز ایمنی و راحتی بالا یکی از انتخاب‌های خوب و موجه در این کلاس محسوب می‌شود. البته هنوز هم احتمال موفقیت برادر شاسی‌بلند آن در بازار بیشتر از نسخه‌های سدان و واگن پیش‌بینی می‌شود.

منبع:whatcar